Terugreis deel 2

We zijn weliswaar, nog, niet thuis, maar toch neem ik de gelegenheid om verder aan dit verhaal te werken terwijl wij op de internationale trein (ICE) van Duisburg naar Arnhem wachten.

Om 15.00 uur begon het boarden van Airberlin en klokslag 1600 uur steeg het vliegtuig op. Heel nare ervaring al dat Duits om je heen; wij bleven stug Engels praten. ook de wet van Chris sloeg (weer) toe. Chris trof het met de ' mof' voor hem. Zo eentje van het superirritante soort. Kon niet stilzitten en schoof na ongeveer 5 minuten zijn stoel naar achteren onder het mom dat hij te weinig ruimte had. Voor die tijd zat ik al klem dus ik uitte mijn ongenoegen, maar in een vliegtuig vol van die krauteters waren wij behoorlijk in de minderheid dus proberen te schikken. En hij beleef maar wiebelen.s'nachts heb ik hem een zodanig por gegeven dat hij van stoel wisselde met zijn vrouw die naast hem zat: opgelost!

We hebben behoorlijk veel wind in de rug gehad op de terugvlucht, want ongeveer anderhalf uur eerder dan gepland stonden we op Dusseldorf airport. De douane kijkt even naar je pas en je kan met bagage zo doorlopen. hadden we maar meer sloffen meegenomen, maar ja wij wilden weer eerlijk zijn..Direct doorgelopen naar buiten om een sigaretje te roken...............oei.......het is toch wel koud hier(we lopen nog steeds in een korte broek met een shirtje met korte mouwen). Dus snel naar de toiletten om ons om te kleden.

Op naar het treinstation(blijft wel spectaculair met de monorail) en kaartjes voor de ICE kopen. Echter omdat we ruim anderhalf uur eerder dan de planning geland zijn moeten we ruim een uur zien te overbruggen, dit doen we in enigszins amerikaanse stijl door een bakje koffie te halen bij Starbucks.

Daarna gaat het voorspoedig en tegen 11.15 uur stappen we dat vreemde huis binnen dat ons huis moet zijn. We lopen als vreemden door het huis en 1 ding is duidelijk: we BALEN, we willen het liefste meteen weer terug. Maar ja, we zijn er weer en moeten er maar het beste van maken en vooral terugkijken naar een geweldige vakantie en gaan plannen voor de volgende..............................want we willen nog zo veel van de USA zien...............

Een verzoek hebben wij nog wel voor onze lezers: wij kunnen zien dat veel mensen onze 'avonturen' hebben gevolgd. wij zullen het enorm waarderen wanneer al die mensen reageren middels een kleine reactie op dit laatste verhaal zodat wij een idee krijgen WIE dit allemaal waren.

Terugreis

Vanmorgen, tegen wil en dank, wakker geworden om 07.30 uur. Dus ermaar uit. We hebben een baaldag voor de boeg: we gaan weg.

Eerst maar een paar bakken koffie om wat energieker te worden. Gisterenavond hadden we de koffers al nagenoeg ingepakt(op de toilettassen na), dus na de koffie snel wassen, scheren(waar nodig), de koffers dicht en en in de auto. Even het hele huis nalopen of er niks is blijven liggen en wachten op het uitchecken. Rond 10.00 uur rijden we weg. Tsjonge we moeten nog 5 uur zien te overbruggen, want onze vlucht vertrekt pas om 15.55. Dus eerst nog even wat wezen winkelen bij Wallmart, nog wat brandstof in de (auto) tank (dat zijn nog eens prijzen !!!: $3.35 per gallon) en een brunch genuttigd bij Golden Coral. Om 13.00 uur besloten om toch maar door te rijden naar het vliegveld, want als we toch weg moeten, dan ook maar zo snel mogelijk. Aangekomen op het vliegveld onze , trouwe, vervoermiddel ingeleverd en direct door naar de balie van Airberlin. Daar blijkt dat de koffer van Chris een overgewicht heeft van ruim 3 kilo. Ondanks dat hij een pas heeft van Airberlin waarmee hij 30 kilo mag meenemen is de baliemedewerkster onverbiddellijk; of bij betalen of proberen zaken over te hevelen naar een andere koffer. Dat laatste is geen optie omdat de koffer van Lotte helemaal volzit. Dus terplaatse het overgewicht betaald met het idee om dit weer terug te vorderen van Airberlin bij terugkomst in Nederland.

Daarna maar weer naar buiten om een sigaretje te roken, weer naar binnen(je verveeld je wezenloos zo),l een flesje water gehaald en een rustig plekje gevonden waar je internet verbinding hebt zodat ik dit verhaaltje kan typen(nederlandse tijd: 20.23 uur/ Amerikaanse tijd 14.23 uur). Wanneer ik thuis ben zal ik dit verhaal verder afmaken.

We zijn weliswaar, nog, niet thuis, maar toch neem ik de gelegenheid om verder aan dit verhaal te werken terwijl wij op de internationale trein (ICE) van Duisburg naar Arnhem wachten.

Om 15.00 uur begon het boarden van Airberlin en klokslag 1600 uur steeg het vliegtuig op. Heel nare ervaring al dat Duits om je heen; wij bleven stug Engels praten. ook de wet van Chris sloeg (weer) toe. Chris trof het met de ' mof' voor hem. Zo eentje van het superirritante soort. Kon niet stilzitten en schoof na ongeveer 5 minuten zijn stoel naar achteren onder het mom dat hij te weinig ruimte had. Voor die tijd zat ik al klem dus ik uitte mijn ongenoegen, maar in een vliegtuig vol van die krauteters waren wij behoorlijk in de minderheid dus proberen te schikken. En hij beleef maar wiebelen.s'nachts heb ik hem een zodanig por gegeven dat hij van stoel wisselde met zijn vrouw die naast hem zat: opgelost!

We hebben behoorlijk veel wind in de rug gehad op de terugvlucht, want ongeveer anderhalf uur eerder dan gepland stonden we op Dusseldorf airport. De douane kijkt even naar je pas en je kan met bagage zo doorlopen. hadden we maar meer sloffen meegenomen, maar ja wij wilden weer eerlijk zijn.Thuis maak ik het verder af

Helaas laatste dag

Aan alles komt een einde en zo dus ook aan deze(veel te korte) vakantie. Het is nu net 8 uur en vandaag gaan we het huis opruimen en de koffers inpakken. Eerst nog even naar de Smoke shop voor een slof zeer goedkope sigaretten en de Wallmart voor wat souveniertjes en daarna nog genieten van het zwembad. Dat zullen we, terug in Nederland, zeker missen; het zwembad en de warme zon.

In het zwembad inspannend met een bal over wat plastic geslagen, en gelachen dat we hebben.

Als 'afscheid' van Florida gaan we vanavond een Sunset Dolphin Tour maken.

Om 16.00 uur is het zover, we starten voor de laatste keer de Tomtom op en gaan naar Fort Myers Beach, waar we afgesproken hebben om een Sunset Dolphin Cruise te maken. Ruim op tijd arriveren we bij de Marina. Er ligt een gigantisch grote boot met meer dan twee dekken al te wachten, maar al gauw bleek dat dit niet onze boot was, die van van ons is een stuk kleiner, een soort veredelde pontonboot(je).

Captain Joe ontvangt ons en nog zestien andere gasten komende uit: Massachusetts,Nebraska, New York, Fort Myers, Switzerland and Holland of course.

Na een korte introductie gaan we op weg en al gauw zwemmen er dolfijnen mee op de hekgolf. De meesten 'schieten' een paar plaatjes en gaan dan weer zitten om met elkaar te praten en schielijk wat wijn weg te drukken.Wanneer Chris uitgebreid de zonsondergang aan het fotograferen is komt er zo'n dom blond(stereotiepje)mokkel vragen wat er te zien is. 'Sunset' is het droge antwoord van Chris, ' there you came for '. Answer: ' Ohhhhhhhhhhhh. Vervolgens gaat ze weer zitten om verder te gaan met de wijn.Op de terugweg was het al vrij donker geworden zodat het filmen niet erg goed meer ging, maar thuis zal Chris deze video nog eens bewerken zodat er ook daar wat beelden van zijn. Terug in haven eerst een sigaretje en toen op weg naar ons (laatste) avondmaal hier in Florida. Ja hoor natuurlijk bij onze stamkroeg de Clubhouse Grill. Allebei twee Maragarita's en allebei de Chicken-Shrimp Combo. Tegen 10 pm waren we thuis waar we eerst de koffers hebben ingepakt (verdraaid, hoe is het mogelijk.........we houden meer ruimte over dan op de heenweg, terwijl er alleen maar meer is bijgekomen, hoe kan dat?). Daarna nog wat drank wegwerken en dit verhaaltje typen.

Morgen het laatste deel van onze vakantie.

Zondag - rustdag

Vandaag bliven we de hele dag lekker thuis bij het zwembad, het blijkt dat we best wel vermoeid zijn na de laatste dagen.

Vanavond gaan we eten bij Golden Coral. Onbeperkt eten van een groot koud en warm buffet en onbeperkt frisdrank voor het kapitale bedrag van ruim 21 euro. Thuisgekomen nog een drankje en omstreeks 22.30 uur naar bed.

Marching Band Competition

Wakker geworden door een stralende zon dus beginnen we de dag vandaag met een vitamine D-kuur. De gehele dag lekker uitgerust bij het zwembad met..............ja hoor..........daar gaan we weer..................

Omstreeks 13.30 uur even naar de supermarkt om te drinken en eten voor onderweg te halen want we gaan daarna meteen door Pembroke Pines waar vanaf 13.00 uur de regionale Marching Band Competition plaatsvindt.

Daar aangekomen blijkt het een behoorlijk groot evenement te zijn, met een toeschouwer aantal waar de gemiddelde Nederlandse voetbalclub jaloers op zou zijn.(en dat georganiseerd door een Highschool). Een perfecte accomodatie en organisatie want er zijn meer dan dertig marchingbands aanwezig die allemaal een uur kunnen (voor)oefenen, hun decor moeten instellen en plaatsen. Alles verloopt, zoals wij het kunnen bekijken precies volgens tijdschema .

Na even rondgekeken te hebben vinden we al snel de trucks van onze vrienden, de Silver Magic Marching Band. We lopen met hun mee om te kijken hoe zij hun voorbereiding doen: inspelen; secties apart stemmen onder leiding van de sectie captain; gezamenlijk stemmen onder leiding van de banddirector; een groepshug ter voorbereiding van de gezamenlijke prestatie; sectiehugs omdat men weet dat men het samen moet doen.Een groeps hug met motiverende woorden van de director en dan gaan ze zich opstellen voor hun performance. Wij gaan snel naar de tribune, want daar mag je alleen op als er geen korps speelt. Direct doorlopen naar het hoogste punt in het midden zodat je een perfect zicht hebt op het veld. Na alle repetities waarbij wij aanwezig zijn geweest is het schitterend om te zien wat het uiteindelijke resultaat is geworden. De muziek uit de film 'V for Vendetta' wordt prima uitgevoerd en de decorstukken passen ook erg mooi in deze uitvoering(o.a. antieke kanonnen). Er zijn wat punten waaraan gewerkt moet worden, maar wat wil je: een complete show van bijna 10 minuten in amper drie weken tijd!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Petje af voor deze gasten, want ze doen het toch maar even in hun vrije tijd, want de repetities gaat buiten de schooluren om en alles uit het hoofd!!!!!!!!!!!!!!!!

Wij lopen meteen even mee om met enkele mensen te praten(o.a Sarah wilde graag onze mening over de show weten). Zij gaan nog wat 'statiefoto's' maken en gaan door naar de gezamenlijke maaltijd.

Later op de avond komen de beste korpsen: het valt op dat deze korpsen een haast proffesionele uitstraling hebben mede door het grote aantal muzikanten, maar ook door het grote aantal mensen die helpen met de opbouw van o.a. decorstukken. Bij sommige van deze korpsen lopen wel meer dan 30 man.

Na een lange rit door de, donkere, Everglades, zijn we omstreeks 00.30 thuis waar we voor het slapen nog even een alcoholische versnapering drinken. Weer een avontuur erop zitten.

Geskimd

Vandaag zijn we erachter gekomen dat er ook criminaliteit in Amerika is. dat wisten we natuurlijk wel, maar daar hadden we nog nooit iets van gemerkt.

We gaan naar de bank om geld op te nemen, daar blijkt dat er geld is verdwenen van onze creditcard($340,=, toch ruim 250 euro). Dus direct naar huis gegaan om de kaart online te blokkeren, dat is toch een minder prettige ervaring. Daar hadden we ander dingen voor in petto gehad. Dus geld opgenomen van de bankrekening en naar de Publix om boodschappen te doen.

Het is een schitterende dag met veel zon, dus gaan we wat vitamine D ophalen(zonnen).

Omstreeks 19.00 uur gaan we naar onze 'stamkroeg' Clubhouse Sportsgrill. Men had ons verteld dat het op vrijdagavond altijd druk en gezellig is. Omdat we de andere Nederlandse vakantiegangers hier in Cape Coral een hint hadden gegeven voor deze avond en hen terloops hadden uitgenodigd kijken we naar(onbekende) gasten uit. Maar blijkbaar hadden zij ander zaken in de planning staan, want wij hebben ze niet gezien.

Omdat we toch nog wel wat moe zijn na ons avontuur met de Manatees gaan we tegen 23.00 uur naar bed.

SWIMMING WITH MANATEES

05.00 uur: WEKKERRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR

De wekker moest vroeg afgaan omdat we vandaag aan ons grote avontuur gaan beginnen en daarvoor moeten we om 06.15 uur bij River Ventures zijn. Snel toilet maken , het kleine koffertje inpakken, koelbox weer inpakken, alles in de auto en naar de receptie, uitchecken, snel ontbijtje eten en om 06,10 uur staan we bij River Ventures. Daar krijgen we te horen dat wij de enigen zijn op dit tijdstip, dus krijgen wij een prive toer.

Eerst maar een bakje koffie(amerikanen kunnen geen koffie zetten), maar het is heet,zwart en vloeibaar, dus vooruit maar en naar een korte video kijken om te zien hoe je met manatees om moet gaan. Vervolgens de wetsuits aan en naar het, gereedstaande, busje om weggebracht te worden naar Pete's Pier.

Hier ligt in het ochtendschemer(het is nog steeds erg donker) een pontonbootje te wachten met onze captain/gids/begeleider voor vandaag: Captain ' Gator' Glenn. Ja, zijn bijnaam doet ergere dingen vermoeden, maar daar zijn we nog te duf voor. Hij begint direct te vertellen over de benadering van de manatee aan de hand van een manatee pop en hoe wij dienen te handelen bij gevaren: ' I am the captain, obey my orders', 'YES CAPTAIN'(geintje). Wij gaan zitten en captain Glenn stuurt het fluisterzachte bootje behendig de haven uit. Na nog 5 minuten varen komen we in een kleine lagune met rondom huizen. Captain Glenn vertelt ons waar we op moeten letten om de manatees te vinden: een manatee moet regelmatig boven komen om adem te halen, dus dan kan je even de kop zien. Ze 'grazen' de groene bodem af als gewone koeien, maar dan op een diepte van ongeveer 2 a 3 meter. Al snel ontdekt Captain Glenn in het donker een manatee. Hij legt de boot stil en laat een anker zakken. Vervolgens gaan de maskers en snorkels op, zwemvliezen aan en laten we ons in het water zakken via de trap. Wanneer het water je pak instroomt is het wel even koud, maar door de spanning van de komende ontmoeting met de manatee verdwijnt dat gevoel snel.

Even het , nieuwe, zwemgevoel te pakken krijgen en al snel volgen wij Captain Glenn naar de plek waar de manatee is. we moeten heel stil blijven liggen.............................................................en opeens in het donkere water onder ons,zien we een, steeds groter wordende, schim opduiken.......................onze eerste ontmoeting met een manatee.Tsjonge, wat is zo'n dier groot. De manatee trekt zich niets van die vreemde bezoekers aan en gaat gewoon verder met 'grazen',maar als de manatee erg dichtbij komt is het wel een beetje eng. Maar de manatee gaat gewoon onder ons door en kort achter lotte stijgt 'ie even op om adem te happen. Wat een opwindend gevoel om naast zo'n kollossaal dier te mogen zwemmen, wat een kick!

Opeens krijgen we van Captain Glenn te horen dat deze manatee waarschijnlijk de moeder van een kalf is welke hij ook heeft gezien, dus volgen wij hem naar het kalf. Zo aandoenlijk is dit kalf. Deze is dus wel wat kleiner,maar toch nog zeker 600 kilo. Hij is erg nieuwsgierig naar deze vreemde bezoekers en komt telkens naar ons toe om te spelen. Wanneer hij onder zijn buik gekriebeld wordt gaat hij op zijn rugliggen, blijkbaar vindt 'ie het fijn. Er is een ander boot erbij gekomen met minder ervaren snorkelaars; ze maken veel lawaai en raken het manatee kalf aan op plaatsen waar hij het niet prettig vindt, trekken aan zijn vinnen en plotseling reageert het kalf met een paar heftige bewegingen. Ook zorgen deze 'onruststokers' voor slecht zicht door de bodem los te woelen, dus zwemmen wij naar onze eigen boot. En wat blijkt, het manatee kalf is het met ons eens en door onze rustige manier van zwemmen en bewegen in het water is hij ons gevolgd en is ook niet meer bij Lotte weg te slaan.

Er komen meerdere pontonbootjes met snorkelaars aan, dus Captain Glenn besluit naar een paar andere plekken te gaan. Onderweg komen we erachter waaraan hij zijn bijnaam te danken heeft 'Gatorman'. Hij is, naast de manatees, helemaal gek van ........................juist ja gators, alligators, krokodillen en hij vertelt ons meteen even dat deze wateren niet alleen voor zwemmen met manatees is, maar ook voor zwemmen met de hier levende alligators. Hij laat direct enkele voorbeelden zien, die ons nog niet opgevallen zijn. Nu wordt het 'different koek' om weer het water in te gaan. We zijn gekomen voor zwemmen met manatees, maar nu krijgen we , als extraatje, er ook zwemmen met gators bij. Hij zegt dat het goed is, maar als we opnieuw het water ingaan geeft het toch wel een extra spanning.

Even verder op ontdekken wij zeker zo'n 10 a 12 manatees die , waarschijnlijk, speeluurtje hebben en erg drukke bewegingen maken waardoor het water kolkt en er grote golven ontstaan.Toch gaan we het water in(vlakbij die alligators). Maar door de vele drukke zwembegingen van de manatees is het water erg troebel, zodat er weinig te zien is. Ook schieten de manatees onder en boven je langs, waarbij de kans op een botsing erg groot is en Captain Glenn besluit eruit te gaan. Eenmaal terug op de boot merkt hij op dat deze toer al langer heeft geduur dan de planning is , dus stuurt hij de boot terug naar Pete's Pier. Hier aangekomen staat de volgende groep al klaar en wij worden met het busje teruggebracht om ons om te kleden en de dvd van onze toer te ontvangen. Na nog even nagepraat te hebben, snel de foto's en dvd op de laptop bekeken te hebben, stappen we in de auto om terug te rijden naar Cape Coral(het is intussen al ruim 11.00 uur).

Terug in Cape Coral, snel naar de Publix om boodschappen te doen(Chris kookt weer) en naar huis om......................................ja hoor.......................daar gan we weer.................................zwemmen, pigment verbeteren,.......................cocktails.

Het was vandaag een vermoeiende, enerverende dag die we voor geen goud hadden willen missen en gaan dus, voor onze doen, redelijk vroeg naar bed.

Crystal River

Vanochtend opgestaan met het spannende gevoel dat er weer een avontuur aan zit te komen.

Omstreeks 11.00 op weg gegaan naar Crystal River(de beste plek om met manatees te zwemmen), nadat we eerst even de tank hebben volgegooid. De trip gaat grotendeels via de I75 en I 295 via Sarrasota, St Petersburg en Tampa. Met name Tampa is een grote, drukke stad, waar onze TomTom toch wat moeite had om ons op de juiste weg te houden en twee keer de verkeerde richting aangaf.

Voorbij Tampa krijg je toch wel het idee dat je in ' Hillbilly land' terecht komt; veel farms en ranches met het daarbijbehorende landschap.

Ongeveer 14.00 uuur komen we aan in Crystal River, eerst maar even wat eten bij Denny's kijken waar we morgenochten vroeg(06.15 uur) moeten zijn en gaan dan door naar ons hotel voor 1 nacht:Quality Inn. Hier snel de kleren vervangen voor zwemkleding en naar het zwembad. Je kan merken dat we 'verwend' zijn met ons eigen zwembad met gaas eromheen, want het is hier, aan dit zwembad, behoorlijk irritant met al de insecten om je heen. Maar toch nog twee uur wat aan onze pigmentopbouw gedaan om vervolgens naar het winkelcentrum te gaan om wat te snacken en te drinken voor op de kamer te halen. Daarna door naar(ja alweer) Denny's voor het avondeten.

Terug op de kamer nog wat drinken en ongeveer 22.00 uur naar bed want de wekker loopt morgen af om 05.00 uur